سیاست تقسیم سود، سود نقدی آن قسمت از عایدات یک شرکت یا سازمان می باشد که به سهامداران به صوت نقد پراخت می شود.
یکی از روش های قدیمی انتقال بازده از شرکت ها به سهامداران آن توزیع سود نقدی می باشد. صورت سود و زیان یکی از موارد مهمی است که در تصمیم گیری سرمایه گذاران نقش بسزایی دارد.
اهمیت سیاست تقسیم سود
عموما تقسیم سود از دو جنبه قابل بحث می باشد. یک جنبه آن عامل اثرگذار بر روی سرمایه های یک شرکت می باشد مبحث بعدی این است سهامداران یک شرکت تمایل به تقسیم سود نقدی دارند. به همین جهت مدیران سازمان ها با افزایش ثروت باید بین علایق مختلف و فرصت های سودآور سرمایه گذاری هماهنگی برقرار کند. به همین جهت تصمیات سود تقسیمی که از طرف مدیران اتخاذ می شود از اهمیت بالایی برخوردار است.
آیا هر سودی قابل تقسیم می باشد
بر اساس مفاد قانون تجارت، سود خالص هر شرکت و یا سازمانی در هر سال، درآمد حاصله در همان سال مالی با کسر کلیه هزینه ها، استهلاک و ذخیره ها می باشد. معادل یک بیستم سود خالص هر شرکتی پس از وضع زیان های وارده در سال های پیشین، به عنوان اندوخته قانونی باید ذخیره شود. بر اساس تعریف قانون تجارت، سود قابل تقسیم عبارت است از سود خالص سال مالی منهای ضرر و زیان های سال مالی قبل و اندوخته قانونی و سایر اندوخته های اختیاری به علاوه سود قابل تقسیم سال های پیشین که تقسیم نشده اند. سود قابل تقسیم سودی است ابتدا ضرر و زیان انباشته احتمالی سال مالی پیشین از آن کم می شود بعد از آن اندوخته غذایی و اندوخته های اختیاری در مواقع لزوم کم می شود. الباقی هر چه باقی ماند سود قابل تقسیم می باشد.
نتیجه پایانی
سیاست تقسیم سود نقش مهمی در تصمیم گیری سهامداران بالقوه دارد و سرمایه گذاران تمایل دارند بدانند که چه مقدار از سود پرداخت شده به آنها چه نسبتی با نتیجه حاصل از فعالیت شرکت داشته است. لذا لازم است هر سازمانی سیاست تقسیم سود داشته باشد.